به گزارش مشرق، همشهری تماشاگر نوشت:
زندگی رجال سیاسی یا شخصیت‌های مشهور و معروف همواره مورد توجه عموم مردم است. اینکه تفریحات‌شان کجاست؟ طرفدار کدام تیم ورزشی هستند؟ اوقات فراغت‌شان را چگونه پر می‌کنند و مواردی از این دست. حتی گاهی بنابر میزان محبوبیت و مقبولیت، این افراد تا الگو شدن در جامعه هم پیش می‌روند.
بی‌شک تمایل به دانستن ناگفته‌های زندگی پسر معمار انقلاب اسلامی چند برابر دیگران است. حتماً شما هم دوست دارید بدانید، به طور کلی جایگاه ورزش در بین خانواده امام (ره) کجا بوده و این خانواده با توجه به موقعیت سیاسی و اجتماعی‌شان و همچنین مسئولیت‌های سنگینی که برعهده داشتند، چه قدر وقت برای ورزش می‌گذاشتند. مرحوم حاج احمدآقا علاقه خاصی به فوتبال داشت. علاقه‌ای که وی را تا حضور در یکی از نامی‌‌ترین تیم‌های آن مقطع فوتبال ایران هم کشاند. برای اینکه بیشتر در جریان اتفاقات آن روزها قرار بگیریم سراغ همایون بهزادی، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ کشورمان که با مرحوم سیداحمد رابطه دوستی داشتند، رفتیم.
استارت آشنایی چگونه زده شد؟
بهزادی که از لرستان وارد فوتبال شده بود، به واسطه یکی از دوستان احمدآقا با وی آشنا شد:« مرحوم حاج احمد آقا فوتبال را از زمین‌های خاکی شهر قم آغاز کرده بود. بعدها به دلیل بازی‌ خوب‌شان به عضویت تیم شاهین قم درآمد و با کاظم رحیمی همبازی شد. بعدها آقا کاظم به تیم پرسپولیس آمد و با من همبازی شد و با هم حسابی رفیق شدیم که این دوستی هنوز هم ادامه دارد. از آن جایی که مرحوم حاج احمد با کاظم دوست بود، باب آشنایی ما هم گشوده شد و با هم دوست شدیم. در آن زمان من خودم تیمی داشتم با نام همایون شاهین.»
3گل دریک بازی
همایون در یادآوری خاطرات آن روزهای می‌گوید:«یک بار شاهین قم به تهران آمده بود و با تیم تهران مسابقه‌ای را برگزار کرد. سیداحمد آقا کاپیتان تیم قم بود و توانست درآن دیدار یک تنه حریف را شکست دهد. قدرت بدنی ایشان عالی بود و از آن جایی که فوتبال قدرتی خود یکی از فاکتورهای مهم بازیکن به حساب می‌آمد، او توانست سه گل به تیم حریف بزند. نکته جالب هم این بود که در آن دیدار او در پست دفاع چپ توپ می‌زد اما با جسارت و تکنیک خاصش یک دو می‌کرد، نفوذ می‌کرد و شوت از راه دور می‌زد. بعد از آن دیدار یادم هست بازیش گل کرد. تازه بعد از بازی بود که مردم او شناختند»
حاج احمد در چه پستی بازی می‌کرد؟
یکی از بهترین‌های فوتبال ایران در پاسخ به این سؤال می‌گوید: «ایشان چپ‌پا بودند. با توجه به اینکه کلاً بازیکن چپ پا در فوتبال ما کم است و در گذشته هم این کمبود بیشتر ملموس بود، وجودش غنیمت بود. البته نه به دلیل اینکه چپ پا کم بود بلکه به این دلیل که او تکنیک بالایی هم داشت. این تکنیک بالای هم داشت. این تکنیک بالا اجازه می‌داد تا در پست دفاع چپ، هافبک چپ و فوروارد چپ بازی کند. او چاشنی قدرت بدنی‌ بالایش را هم چاشنی کار می‌کرد تا به بازیکنی کار آمد تبدیل شود.
بازی حاج احمد آنقدر خوب بود که در مدت زمان کوتاهی طرفدار هم پیدا کرد. همه او را با به عنوان بازیکن خوش‌فکر، خوش تکنیک وگلزن قبول داشتند. اگر مدت کوتاه دیگری به فوتبال ادامه می‌داد در تیم شاهین تهران بسیار مشهور و موفق می‌شد. تیم شاهین آن روزها خیلی محبوبیت داشت. برای اینکه بتوانید تجسم کنید شاهین در آن دوران چه قدر قوی بود، کافی است بدانید 9 بازیکن این تیم ستاره‌های تیم‌ملی بودند»
سیداحمد دعوت شاهین تهران را پذیرفت
شاهین آن زمان در زمین«شهباز» تمرین می‌کرد و مرحوم سیداحمد هم اشتیاق دعوت شاهینی‌ها را می‌پذیرد و به تمرینات این تیم می‌رود اما پس از 6-5 جلسه تمرین از این تیم و بعد هم فوتبال کناره‌گیری می‌کند. آن زمان مصادف بود با تبعید امام(ره) از ایران. مرحوم سیداحمد خمینی که در دوران مدرسه بهترین فوتبالیست دبیرستان خود بودند، در زمان حیات امام در مصاحبه‌ای که درباره زندگی خود انجام داده بود، چنین می‌گوید: « امام ما را در انتخاب کارمان آزاد می‌گذاشت. مثلاً من علاقه زیادی به فوتبال داشتم و به خاطر بازی چندین بار دست‌هایم شکست که هنوز آثار آن هست. اما امام همچنان به علایقم احترام می‌گذاشتند و گاهی بر سر بازی فوتبال با من مزاح می‌کردند.